Zielone Świątki 2023. Co to za święto? Tego dnia do kościoła zabierz ze sobą zielone gałązki

W ostatnią niedzielę maja przypadają Zielone Świątki. Tak popularnie określą się święto, jakim jest Zesłania Ducha Świętego. To chrześcijańskie święto obchodzone w 50. dniu po Wielkanocy. Stąd też pojawiająca się niekiedy nazwa „Pięćdziesiątnica”. Zielone Świątki nawiązują do przyrody, w której właśnie zieleń dominuje w tym czasie. Kościoły, domy i obejścia przybierane są w tym czasie „majem”, czyli najczęściej młodymi brzózkami albo dębiną.

W 2023 roku Zielone Świątki przypadają 28 maja.

Święto, jak jego pełna nazwa wskazuje (Zesłania Ducha Świętego), upamiętnia zstąpienie Ducha Świętego na apostołów, opisane w Nowym Testamencie. Według Biblii, zdarzenie to miało miejsce w Jerozolimie podczas żydowskiego święta Szawuot, czyli obchodzonego na pamiątkę otrzymania przez Izraelitów Tory na górze Synaj.

Zielone Świątki są uważane za uroczystość kończącą okres Wielkanocy. Jest to również święto ważne dla chrześcijan, ponieważ symbolizuje narodziny Kościoła, który jest duchową wspólnotą ludzi wierzących w Chrystusa.

W Polsce Zielone Świątki mają swoje tradycje, z których najważniejsza to procesja dookoła kościoła z zielonymi gałązkami. Gałązki symbolizują owoce Ducha Świętego, takie, jak miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, łagodność, wierność i powściągliwość.

W tradycji ludowej Zielone Świątki są również kojarzone z obchodami wiosennymi i związanymi z nimi obrzędami, tj. strojeniem domów zielonymi gałązkami i organizowaniem pikników w plenerze.

Muzeum Kaszubski Park Etnograficzny wskazuje, że najważniejszym atrybutem tych świąt dawniej, jak i obecnie, są świeże zielone gałęzie, którzy przy zmieniających się porach roku symbolizują odrodzenie życia, plenność i dobry urodzaj.

Zielone gałęzie chronią również od czarów, zarazy oraz wszelkiego zła. Stąd wynika ich powszechna obecność w obrzędach i zwyczajach praktykowanych tego dnia - majeniu domów, obejść, zwierząt. Na Kaszubach mai się nimi domy i obejścia, zatykając gałązki brzozy, lipy, klonu lub grabu za odrzwia, płoty i furty, a w domu za święte obrazy, które również niekiedy przystraja się niezapominajkami lub innymi polnymi kwiatami.

Kaszubski Park Etnograficzny wspomina także o dawnym zwyczaju pokrywania podłóg sieni izb chałup oraz podwórza zielonym, pachnącym tatarakiem. Przywołuje także zwyczaj praktykowany na Kaszubach do lat 40. XX w. Przystrajano bydło i zwierząt udające się na pastwiska w grube wieńce uwite z liści klonu, dębiny, brzozy i polnych kwiatów, głównie pospolitego mlecza i stokrotek. Jak piszą pracownicy muzeum, takie wieńce zakładano bydłu głównie na rogi i wypędzano z zagród wśród donośnego trzaskania batami.