Orzechy włoskie. Zbiory zakończone, takie są ich właściwości. Jak łatwo pozbyć się łupiny? To musisz wiedzieć o jesiennych bakaliach

We wrześniu i październiku trwał zbiór orzechów włoskich, a więc ogrodnicy mają ich już pełne kosze. Zalicza się je do najzdrowszych bakalii, nie tylko dostarczają witamin i minerałów, mają w sobie również mnóstwo kwasu foliowego oraz błonnika. Chrupanie ich każdego dnia wspomaga pracę układów krwionośnego i nerwowego, działa antynowotworowo, obniża cholesterol, a nawet poprawia wygląd cery.

Mimo że to skarbnica cennych składników, orzechy nie są dla każdego. Ze względu na wysoką zawartość tłuszczu, białka i błonnika nie powinny po nie sięgać osoby, które zmagają się z chorobami nerek, jelit, trzustki, a także ci, którzy przechodzili operację woreczka żółciowego. Muszą na nie uważać również alergicy – to bowiem jeden z najczęstszych pokarmowych alergenów.

Pierwszą ochronę zewnętrzną orzecha włoskiego stanowi zielona łupina, najczęściej pęka, gdy owoce spadają z drzew. Następnie barierą jest właściwa łupina, twarda, brązowa i ciężka do rozłupania. Wielu z nas używa do łuskania dziadka do orzechów, istnieją jednak sposoby na obranie bakalii bez tradycyjnego sprzętu. Wystarczy wysoka temperatura, pod wpływem której otoczki zaczną pękać. Można użyć piekarnika, kuchenki mikrofalowej lub rozgrzanej patelni.

Wielu z nas zastanawia się, czy skórka, która otacza miąższ, czyli orzechy, jest jadalna. Niektórzy pozbywają się jej ze względu na gorycz, dla części stanowi przysmak. Pewne jest jedno – można ją spożywać, jest doskonałym źródłem antyoksydantów.

Każda żywność potrzebuje odpowiednich warunków, aby jak najdłużej zachować świeżość. W przypadku orzechów warto zachować ich wartości, zostawiając je w łupinach i otwierając dopiero wtedy, gdy są potrzebne lub mamy na nie ochotę. Dobrze, aby kosz lub pudło z bakaliami stało w ciemnym, suchym i dość chłodnym miejscu. Jeśli już posiadamy znaczną ilość łuskanych bakalii, do trzech miesięcy można je przechować w szczelnie zamkniętym pojemniku.

Znaczna część ogrodników ma na swoich terenach drzewo orzecha włoskiego. Roślina nie jest zbyt wymagająca w uprawie, trzeba jednak pamiętać o kilku ważnych aspektach. Drzewo ma mocno rozbudowany system korzeniowy, a więc potrzebuje znacznej przestrzeni, by móc się rozwijać.

- Pod orzechem włoskim warto urządzić miejsce do odpoczynku, ponieważ zapach orzecha włoskiego odstrasza gryzonie i szkodliwe owady latające: muchy, komary, mszyce, mole – przypomina na swojej stronie ROD „Czapla” w Żninie.

W okresie jesiennym opadające liście zawierają w sobie juglon. To substancja, która może zaszkodzić niektórym roślinom ogrodowym. Dobrze jest więc liście orzecha włoskiego od razu grabić i nie składować ich na kompost. Dobry ogrodnik powinien również wiedzieć, które krzewy lub rabaty sadzić w pobliżu orzecha. Wśród roślin tolerujących juglon są m.in. tuja, jabłoń, buraki, marchew, cebula, jałowiec, krokusy, chryzantemy i hiacynty.

Źródła: PZD, ODR