Rolnik roku 2018. Zobaczmy jak wygląda gospodarstwo Krzysztofa Szmurły - zwycięzcy konkursu

– Ja po prostu lubię pracę na roli, od małego marzyłem, żeby mieć dużo pola, duże ciągniki i maszyny – mówi pan Krzysztof.

Teraz tym wszystkim może się pochwalić. Mało tego, jego gospodarstwo wielokrotnie było pokazywane jako wzorcowe, a sam gospodarz wielokrotnie nagradzany i to nie tylko przez władze lokalne, wojewódzkie, ale także krajowe. W salonie w domu państwa Szmurłów jest mnóstwo pucharów i odznaczeń. A w ich albumach pamiątkowe zdjęcia m.in. ze spotkań z prezydentami RP. Pan Krzysztof i jego żona Gertruda, jako laureaci Agroligi, odbierali odznaczenia osobiście wręczane przez prezydenta Andrzeja Dudę, a wcześniej przez prezydenta Bronisława Komorowskiego.

Rolnik roku 2018 - wielka gala

Ich gospodarstwo odwiedziła m.in. Karolina Kaczorowska, wdowa po Ryszardzie Kaczorowskim ostatnim prezydencie RP na uchodźstwie.

– Pani prezydentowa to bardzo dystyngowana, ale jednocześnie miła i otwarta osoba – wspomina Gertruda Szmurło, żona pana Krzysztofa. – Mamy nawet zdjęcie, jak pije mleko pochodzące od naszych krów.

Ich gospodarstwo często odwiedzane jest także przez delegacje zagraniczne. Wszyscy są pod wrażeniem nowoczesnych rozwiązań, wyposażenia i porządku, jaki tu panuje.

Rzeczywiście, gdy wjechaliśmy na podwórko Szmurłów, początkowo trudno było zorientować się, że jest to gospodarstwo rolne, a nie ekskluzywna willa.

Okazały dom otoczony jest piękne urządzonym ogrodem z iglakami i skalniakami, podwórko wyłożone jest polbrukiem. Obok plac zabaw, jakiego nie powstydziłoby się wielkomiejskie osiedle. Dopiero , gdy wchodzi się głębiej widać okazały park maszyn rolniczych, ciągniki i obory z krowami. Ale i tam panuje imponujący porządek.

Synowie pan Krzysztofa machnęli nam tylko z potężnych ciągników i pojechali do pracy. A o samym gospodarstwie, jego początkach, ale także planach na przyszłość opowiadał nam pan Krzysztof.

Tu zobaczysz zdjęcia z gali Rolnik roku 2018

– Gospodarstwo przejąłem od rodziców w 1989 roku – wspomina. – Było to typowe w tamtych czasach gospodarstwo. Mieliśmy 24 hektary, ciągnik trzydziestkę i podstawowe maszyny.

Jak w innych gospodarstwach w tamtych czasach i u Szmurłów hodowało się praktycznie wszystko: konie, krowy, drób.
Już po kilku latach gospodarowania, pan Krzysztof zaczął rozwijać gospodarstwo.

– W 1991 roku kupiłem pierwsze 5 hektarów, później kolejne i kolejne – opowiada.

Gospodarz postanowił też postawić na jeden kierunek produkcji.

– Postawiliśmy na bydło mleczne, no i oczywiście uprawę zbóż – opowiada gospodarz.

I dodaje z uśmiechem, że najtrudniej było zrezygnować z hodowli kur, bo rodzice byli do nich bardzo przywiązani. Ale z czasem i oni uznali, że nie warto.

Teraz pan Krzysztof hoduje około 200 krów mlecznych, a z jałówkami i cielakami uzbiera się około pół tysiąca sztuk bydła. Imponujący jest poziom produkcji mleka. W ubiegłym roku gospodarstwo sprzedało 2,1 mln litrów mleka. W gospodarstwie nie brakuje też nowoczesnych maszyn. Potężnych ciągników i przyczep. Gdy spytaliśmy pana Krzysztofa, ile ma ciągników to zaczął wyliczać te największe, gdy doszedł do dziesięciu przeszliśmy do innego tematu.

– Ale ciągle też mam tę pierwszą trzydziestkę po rodzicach – mówi Pan Krzysztof. – Noszę się z zamiarem, by ją odremontować. Tak z sentymentu. Marzy mi się też posiadanie koni, tak rekreacyjnie. Ale, ani na jedno, ani na drugie na razie nie mam czasu.

Jaka jest recepta na sukces w rolnictwie?

– To trzeba po prostu lubić – mówi pan Krzysztof. – Jeśli człowiek rzeczywiście żyje tą gospodarką i chcę ja rozwijać, to musi się udać. Bardzo ważne jest też wsparcie rodziny. Bez wsparcia żony i dzieci nic bym nie zrobił. Zresztą, gdyby nie było komu tej gospodarki zostawić, to i nie warto byłoby jej rozwijać.

Pan Krzysztof ma trzech synów i córkę, którą już wydał za mąż. Ma też wnuki. I praktycznie wszystkie prace w gospodarstwie wykonują siłami swojej rodziny. Tylko czasem wynajmują pracowników.

– Mamy ponad 400 hektarów swojej ziemi, a z dzierżawionymi gruntami wychodzi około 500 hektarów – mówi gospodarz. – Ale nie wszystko jest moje. Gospodarstwo podzielone jest już między wszystkie dzieci, ale ciągle obrabiamy je wspólnie, bo tak jest prościej.

Jeszcze do niedawna wszystkie dzieci mieszkały razem z nami. Teraz, część już wyprowadziła się – jak to mówią –na swoje. Ale daleko nie wyjechali, bo przecież pola mają tu, na miejscu.

Dzieci również odziedziczyły po nim miłość do roli.

– Synowie pokończyli SGGW, na uczelnię dostali się bez egzaminów – opowiada z dumą pan Krzysztof. – Zresztą ich wykładowcy sami przyjeżdżali oglądać nasze gospodarstwo.

– Czy nie myślałem o innej drodze życia? Może i myślałem, ale po co skoro tu interes idzie bardzo dobrze – mówi jeden z synów. – A, że praca w gospodarstwie jest ciężka? Jeśli chce się coś osiągnąć, nieważne w jakiej dziedzinie, wszędzie trzeba się napracować. Teoretycznie moglibyśmy „dać na luz”, zmniejszyć produkcję, mniej skupiać się na pracy, więcej odpoczywać, jeździć na wakacje. Ale, jeśli chce się mieć dochody i działalność na pewnym poziomie, to trzeba pracować. A wolę pracować na rachunek własnego gospodarstwa niż w korporacji.

Zarówno Pan Krzysztof , jak i jego synowie zgodnie mówią, że największą radość i satysfakcję sprawia im jeżdżenie ciągnikiem po swoich polach.

– A najbardziej lubię oranie – mówi pan Krzysztof. – Dziś praca na roli nie jest już tak ciężka, dla mnie to sama radość.

Szmurłowie nie osiadają na laurach. Ciągle starają się rozwijać swoje gospodarstwo.

Właśnie wymieniamy dach na oborze – mówi gospodarz. – W zależności od sytuacji na rynku, będziemy rozważać, czy nie przestawić się bardziej na produkcję zboża. Wtedy trzeba będzie też zapewnić odpowiednie miejsce do jego przechowywania.