W gospodarstwie państwa Wełnitzów. Rolnicy postawili na kukurydzę i usługi [zdjęcia]

Jeszcze nie tak dawno w gospodarstwie prowadzonym przez rodzinę państwa Wełnitzów były nie tylko świnie, ale i bydło opasowe.

- Sprzedawaliśmy około trzech tysięcy tuczników rocznie - opowiada Jacek Wełnitz. - Zajmowaliśmy się trzodą chlewną w cyklu otwartym, ale wspólnie z synami podjęliśmy decyzję, by z produkcji zwierzęcej zrezygnować.

Na tej decyzji zaważył przede wszystkim fakt, że w istniejące budynki inwentarskie należałoby zainwestować. Dwie dotychczasowe chlewnie wymagały co najmniej modernizacji. I choć obecnie sytuacja na rynku trzody jest znacznie lepsza niż na przykład na początku minionego roku, to gospodarze przestali łudzić się, że kiedykolwiek nastanie stabilizacja na rynku wieprzowiny. - Rynek trzodziarski jest bardzo śliski - uważa pan Jacek.

Bo gdyby zainwestowali w produkcję tuczników, to musieliby przynajmniej mieć pewność, że - w ciągu kilku lat - bilans nie będzie ujemny. A takiej pewności nie ma.

Poza tym wciąż trwa walka z afrykańskim pomorem świń i jest to duże zagrożenie dla produkcji świń. - Co prawda do naszego regionu wirus ASF- u nie dotarł, ale nie ma gwarancji, czy tak będzie zawsze - dodał.

Z bydła też zrezygnowali, ale w tym przypadku powód był nieco inny - gospodarze postawili także na świadczenie usług rolniczych. - Specjalizujemy się w siewie i zbiorze kukurydzy uprawianej na ziarno - wyjaśnia pan Jacek.

Mają też suszarnię a w silosach sporo miejsca na zboże. Mogą w nich przechowywać do trzech tysięcy ton ziarna. I chociaż na rynku zbóż jest teraz duże zamieszanie, to im udało się zakończyć ostatni sezon bez strat.

Gdy pan Jacek przejmował rodzinne gospodarstwo liczyło ono dwadzieścia hektarów, dziś - łącznie z dzierżawami - jest to ok. stu hektarów.

- Teraz produkujemy przede wszystkim kukurydzę na ziarno, obsiewamy nią większość pól - mówi Jacek Wełnitz, który cieszy się, że stery w rodzinnym gospodarstwie mógł już przekazać następcom, czyli synom - Marcinowi i Markowi (każdy z nich ma wykształcenie wyższe rolnicze). Wspierają ich żony - Sylwia i Agata. Są też wnuczki - Lena i Oliwka.

Dzięki rodzinie pan Jacek mógł się skupić na prowadzeniu firmy i świadczeniu usług rolniczych.

Ale zajęć wciąż mu nie brakuje, tym bardziej, że kieruje Sołectwem Gozdanin. To już jego czwarta kadencja na stanowisku sołtysa. - Mam nadzieję, że i w tym wypadku niebawem będę mógł przekazać pałeczkę komuś młodszemu - dodaje.

Ma też pasję - konie. Uwielbia je od dziecka. - Tata miał konie rasy wielkopolskiej - wspomina pan Jacek, który dziś hoduje swoje - także wielkopolskie, ale z dolewem „ślązaków”( świetnie sprawdzających się jako konie zaprzęgowe). I właśnie powożenie jest także jego pasją i dzięki temu w Gozdaninie od lat organizowane są turnieje w powożeniu zaprzęgami konnymi.

Pan Jacek jest członkiem Związku Hodowców Koni, a na terenie ich rodzinnego gospodarstwa, tuż obok stajni, znajduje się niewielka powozownia. I jak na pasjonata przystało, o każdym z tych pojazdów pan Jacek potrafi ciekawie opowiadać. Wszak nie samą pracą człowiek żyje, dotyczy to także rolników.