Z gotowanych kwiatostanów mniszka lekarskiego z cukrem i cytryną powstanie syrop przypominający miód. Na 200 kwiatów (bez łodyg) należy dodać pół litra wody, pół szklanki cukru i sok z jednej cytryny. Trzeba je gotować na małym ogniu około dwóch godzin bez przykrycia i przecedzić przez sito. Zyskamy syrop pełen witamin z grupy A, B, C i D oraz potas, magnez, żelazo i krzem. Syrop z mniszka podnosi odporność, oczyszcza wątrobę, pobudza pracę mózgu i łagodzi infekcje układu moczowego.

Pokrzywa zwyczajna
Młoda pokrzywa smakuje podobnie do szpinaku. Najlepiej spożywać ją na surowo z surówkami i koktajlami. Pokrzywa szczyci się wysoką zawartością witaminy C, a także K, B2, potasu, wapnia, żelaza, krzemu i soli mineralnych. Pokrzywa pomaga w leczeniu anemii, wątroby i woreczka żółciowego. Łagodzi objawy reumatyzmu i kamicy nerkowej, obniża poziom cukry we krwi, zwalcza łupież i katar sienny. Koktajl z pokrzywy najlepiej słodzić jabłkiem i bananem. Bardzo dobrze smakuje z awokado i selerem naciowym. Warto dodać sok z cytryny albo pomarańczy.

Liście podagrycznika pospolitego (świeże i suszone) można zaparzać lub mieszać z żółtkiem i miodem, a potem nakładać na twarz. Taka maseczka widocznie oczyszcza i uelastycznia skórę. Jednak najmocniejszą zaletą podagrycznika jest jego wpływ na podagrę, czyli artretyzm lub dnę moczanową. Ból stawów podagrycznik leczy na dwa sposoby. W formie okładów, a także naparów. Herbata z liści (świeżych i suszonych) rozgrzewa chore stawy, tym samym uśmierzając ból. Warto ją pić także ze względu na działanie uspokajające, moczopędne i przeciwzapalne. Świeże liście przyspieszają gojenie się ran. Zastosowanie znajdują też kiszone liście podagrycznika – poprawiają trawienie i odporność organizmu. Pomagają leczyć hemoroidy. Podagrycznik zawiera: magnez, cynk, potas, żelazo, witaminę K i C.

Liście babki zwyczajnej należy przykładać na niewielkie rany, ukąszenia owadów, zwichnięcia, wrzody. Można też je przemywać naparem z babki. Herbata z babki leczy kaszel, nieżyt i wrzody żołądka. Liście można też jeść na surowo, jako dodatek do surówek.