Tak robiło się zakupy w PRL-u. Z ekspedientką trzeba było dobrze żyć. Stało się w kolejce licząc na to, że towar jeszcze jest

Czas, cierpliwość i dobre relacje z ekspedientkami, które mogły czasem coś odłożyć, a nie raz i doza szczęścia – były kluczem do owocnych zakupów w czasach PRL-u. W sklepie padały pytania: – Mięso jest? A kiedy będzie? Albo papier toaletowy? – Nie ma i nie wiadomo, kiedy będzie – można było najczęściej usłyszeć.

Tak wyglądały zakupy jeszcze w latach 80. Na ladzie stała wielka waga ze wskazówką pokazującą ilość towaru. Sytuację ratowały niekiedy komitety kolejkowe, stacze kolejkowi, których można było opłacić albo peweksy.

Z robieniem zakupów w PRL-u szybko kojarzą się poza kolejkami, także kartki. Wprowadzenie kartek na towary (dotyczyły nie tylko żywności) miało je reglamentować, czyli ograniczyć obrót i w danym okresie zapobiegać niedoborom, co nie sprawdziło się w PRL, a sklepy świeciły pustkami.

Ówczesny klient mógł kupić tylko taką ilość towarów, jaka została wyznaczona na otrzymanej kartce. System kartkowy w Polsce funkcjonował w 3 okresach, a najdłuższy był ostatni:

• 1946-1949,
• 1951-1953,
• 1976-1989.

Towary objęte systemem kartkowym zmieniały się. Kartki wydawane były m.in. na

• cukier,
• mięso,
• mąkę,
• kaszę,
• ryż,
• proszek do prania,
• czekoladę,
• alkohol (możliwa była zamiana na kawę lub czekoladę).