Dziesięć żubrów ma zostać przeniesionych z Puszczy Białowieskiej w Bory Tucholskie

Rolnicy z powiatu tucholskiego obawiają się skutków przeniesienia żubrów z Podlasia w Bory Tucholskie ze względu na szkody, które powodują tam w uprawach. Złożyli już w tej sprawie sprzeciw do Nadleśnictwa Zamrzenica, gdzie żubry miałyby trafić.

Prof. dr hab. Wanda Olech, koordynator merytoryczny projektu „Kompleksowa ochrona żubra w Polsce” potwierdza, że jest plan przeniesienia żubrów w Bory Tucholskie. - Najprawdopodobniej dojdzie do tego za dwa – trzy lata. Mowa o około 10 osobnikach – informuje.

Jakie są ku temu przesłanki?- Konieczność rozproszenia ryzyka dla żubra – odpowiada prof. Wanda Olech. - Duże stada, istniejące np. w Puszczy Białowieskiej, są przegęszczone, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia masowej choroby zakaźnej, która może spowodować dużą śmiertelność.

W Puszczy Białowieskiej naliczono 779 żubrów, jedno stado liczyło 170 osobników. Cechą europejskich żubrów jest niska różnorodność genetyczna. - Wszystkie żubry nizinne są potomkami zaledwie 7 osobników. Może to negatywnie wpłynąć na życie całej populacji, powodując wyższą śmiertelność młodzieży, obniżanie się tempa rozrodu oraz niską odporność na choroby – wyjaśnia Zakład Badania Ssaków PAN w Białowieży.

Szczególnie niebezpieczne są choroby zaraźliwe. - Do których zalicza się m. in. pryszczycę i chorobę błękitnego języka. W Puszczy Białowieskiej pojawiła się również nowa choroba nekrotycznego zapalenia napletka samców. Dotychczas nie są znane jej przyczyny. Stałym zagrożeniem są też choroby pasożytnicze – informują badacze.

Nie bez znaczenia w koncepcji przenoszenia żubrów z Podlasia jest ich konflikt z rolnikami. - Narastanie poziomu szkód i wypadków powoduje spadek akceptacji dla żubra wśród lokalnych społeczności. Tworzenie małych stad (docelowo 30-40 osobników) pozwoli na minimalizację ryzyka i poziomu konfliktu – uważa prof. Olech.

Rolnicy z powiatu tucholskiego słyszeli, że sosnowe bory nie są najlepszą jadłodajnią dla żubrów.

- Tym bardziej będą szukały pożywienia na polach uprawnych – uczulają.

Dla serwisu „Nauka w Polsce” mówił o tym prof. Rafał Kowalczyk z Instytutu Biologii Ssaków PAN w Białowieży: - Lasy nie oferują w okresie zimowym pokarmu dla tak dużego roślinożercy i często, zamiast siana w tradycyjnych miejscach dokarmiania, wybierają bardziej atrakcyjny pokarm poza Puszczą. Są nim ozime uprawy rzepaku i zbóż oraz skoszone pola kukurydzy, na których mogą znaleźć liczne kolby tej rośliny.

Zdaniem profesora, wprowadzanie żubrów na obszary leśne, szczególnie ubogie bory iglaste, prędzej czy później skutkuje migracjami tych zwierząt na tereny otwarte w poszukiwaniu pokarmu. - Obserwujemy to w Puszczy Knyszyńskiej, ale też w niedawno utworzonej populacji w Puszczy Augustowskiej. Niepokoi, że kolejne stada tworzone są w lasach iglastych. Ostatnio wypuszczono żubry w Lasach Janowskich, gdzie w ponad 80 proc. drzewostanów dominuje sosna. A zapowiadane jest wprowadzenie żubrów do Borów Dolnośląskich. To skazuje te zwierzęta na zimowe dokarmianie, a w przyszłości na konflikty, gdy zaczną migrować na tereny otwarte – powiedział prof. Kowalczyk.

- Żubr jest oportunistą i radzi sobie dobrze w różnych środowiskach – komentuje prof. Wanda Olech. - Kluczowa jest baza pokarmowa, czyli trawy i zioła, a takich w borach sosnowych jest więcej niż w lasach liściastych. Ponadto w obrębie lasu przygotowane zostaną łąki dla żubra.